 |
| © Θάνος Κακολύρης |
«Οι Άθλιοι γράφτηκαν για όλα τα έθνη. Δεν ξέρω αν θα διαβαστούν απ’ όλους, όμως εγώ για όλους τούς έγραψα. (...) Όπου ο άνθρωπος ζει αμόρφωτος και απελπισμένος, όπου η γυναίκα πουλάει το κορμί της για μια μπουκιά ψωμί, όπου το παιδί υποφέρει από αγραμματοσύνη κι από έλλειψη παιδείας, το βιβλίο των Αθλίων χτυπά την πόρτα φωνάζοντας δυνατά: - Ανοίξτε μου! Έρχομαι για σας! Στο σκοτεινό σημείο όπου βρίσκεται ο σημερινός πολιτισμός, ο άθλιος ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ, που αγωνιά κάτω απ’όλα τα κλίματα και τα καθεστώτα, που στενάζει σ’ όλες τις γλώσσες» (Οι Άθλιοι, Victor Hugo, Α.Α.Λιβάνη).
Τα παραπάνω είναι τα λόγια του Victor Hugo για τους «Άθλιους». Αν ζούσε σήμερα, νομίζω ότι θα έλεγε τα ίδια. Νεκροί από τρομοκρατικές επιθέσεις στο Παρίσι. Πνιγμένοι στη Μεσόγειο, επειδή προσπαθούν ν’ αποφύγουν τους ίδιους αυτούς τρομοκράτες. Μια Ευρώπη που φαίνεται να χάνει τον βηματισμό της (αν θεωρήσουμε οι πιο αισιόδοξοι ότι τον είχε βρει). Σ’ αυτές τις πραγματικά δύσκολες ώρες για την ήπειρό μας ας πενθήσει ο καθένας όπως επιθυμεί. Να μην υποκύψουμε όμως στον παραλογισμό, τον φόβο και τον σκοταδισμό. Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να έχουμε συνεχώς στο νου μας την Ευρώπη και ό,τι αυτή πρεσβεύει διαχρονικά.
Το Proust & Kraken αφιερώνει το εξώφυλλο αυτό στη μνήμη αυτών που χάθηκαν στο Παρίσι στις 13 Νοεμβρίου 2015.